واکسن شش ماهگی

عزیز دل مامان یکشنبه با بابا سعید جون رفتیم مرکز بهداشت تا  تو واکسن شش ماهگی رو

بزنی ...من و بابا طبق معمول کلی برا واکسنت از روز قبل استرس گرفته بودیم و من

طبق معمول همیشه شب قبل از واکسنت تا صبح خوابم نبرد وتو مرکز بهداشت هم

داشتیم در مورد اینکه  ایا واقعا  غیر از فرو کردن سوزن تو  پاهای کوچولوی بچه ها راه

دیگه ای برا تلقیح واکسن  کشف نمیشه  با بابا صحبت میکردیم   که متوجه شدیم تو

داری با پسر کوچولوی شش ساله ای که کنارمون نشسته بود بازی میکنی  و براش

میخندی ....

اون روز ما صبح خیلی زود ساعت هفت  از خونه اومدیم بیرون تا مثل دفعه قبل  به

  شلوغی مرکز بهداشت نخوریم و مجبور نشیم واکسن نزده برگردیم خونه من که فکر

میکردم الان برسیم اونجا هنوز کسی نیومده و  کلی بهمون میخندن که چرا  صبح خروس خون اومدیم

ولی وقتی رسیدیم با یه عالمه کوچولو همراه مامان و باباهاشون مواجه شدیم  که من

اخرش نفهمیدم  ساعت چند از خواب بیدارشدن که اینقدر زود رسیدن اونجا ... خلاصه

اولین نفری که رفت برا واکسن با شجاعت تمام واکسن زد و اصلا گریه نکرد و بابا سعید

اونو به اولین پنالتی فوتبال تشبیه کرد که باعث روحیه گرفتن بقیه میشه ودر کمال ناباوری

  دیدم که همه بچه هایی که بعد از اون واکسن زدن هیچ کدوم گریه نکردن و با غرور و

لبخند از اتاق بیرون می اومدن ولی  یکی از دختر بچه ها که ظاهرا خیلی میترسید اینقدر

جییییییییییغ کشید که دونفری که بعد از اون بودن هم برا واکسن گریه کردن ....خلاصه

نوبت ما شد و  تو اول برا قد و وزن چک شدی که خدا رو شکر وزنت ۹ کیلو و قدت هم

۷۲ بود و همه چیز خوب بود برا واکسن هم تو بغل بابا بودی فقط یه کوچولو گریه کردی و

خدا رو شکر زیاد اذیت نشدی  منم زیاد بهت دارو ندادم فقط یک بار قبل از واکسن و یک

بار هم ۶ ساعت بعد از واکسن  وتا شب هم خیلی  خوب خوابیدی ولی شب احساس

 کردم بدنت یکمی گرم تر از معموله   البته درجه حرارت بدنت ۳۷.۷ بود ولی من و بابا یکمی پاشویه ات

کردیم و زودی  خنک شدی ولی من بازم تا صبح برا اطمینان بیدار موندم که خدایی نکرده

یه وقت  تب نکنی  عزیز مامان